Rječnik‘Dvostrukim jezikom’ se smatra jezik koji je namijerno izvitoperen kako bi se sakrilo njegovo pravo značenje (pojam izveden iz Orvelovih izraza ‘newspeak’ i ‘doublethink’, prim. prev.). Ta distorzija riječi postaje sve ozbiljnija i otvorenija. Čak je i moderna kinematografija posvetila pažnju toj činjenici, što možemo vidjeti na primjeru veoma popularnog filma V for Vendetta. Značenja riječi se mijenjaju. Uznemiravajući i često nasilni koncepti se označavaju neutralnim, pojavljuju se i novi dvosmisleni pojmovi kao “kolateralna šteta”, “smanjenje bezbjedonosnih margina”, “ekstraordinarna rendicija”, dok se neutralnim i besmislenim riječima daje opako ili sugestivno značenje, kao npr. onaj širokorasprostranjeni i himerični izraz – “osumnjičeni terorista”.

Kako pristupiti ovom fenomenu? Zašto je on toliko pandemičan? U stvari, njegova zastupljenost u svakodnevnom žargonu i njegova velika važnost u razumijevanju, kako same vlade, tako i mentalne higijene onih na koje se odnose vladine mjere, bila je dobro shvaćena i rasvijetljena od strane naučnika koji su radili iza “Željezne Zavjese” za vrijeme nacističke okupacije, kao i pod vladavinom komunista. Istraživanje ovih naučnika se sprovodilo u tajnosti, izvan dometa budnih očiju države i njene tajne policije. I pored toga, ti naučnici su primjetili da je neko iz vladine uprave bio svjestan njihovog istraživanja, jer kad su u univerzitetskim bibliotekama pokušavali da dođu do materijala u vezi sa nekim relevantnim temama (kao što je npr. psihologija čovjeka), primjetili su da neko sistematski uklanja takve knjige iz biblioteka. Na osnovu toga, ovi naučnici su shvatili da ukoliko budu uhvaćeni s tim zabranjenim materijalom i rezultatima njihovog istraživanja, to će istovremeno za njih podrazumijevati skoro sigurnu smrt. Taj njihov istraživački rad je obuhvaćen u knjizi Prof. Andrzeja Lobaczewskog Politička Ponerologija, i učinjen je dostupnim javnosti uz pomoć izdavačke kuće Red Pill Press, početkom 2006. godine.

U toj knjizi, Lobaczewski pristupa pitanju političkog zla kao što jedan doktor pristupa patodinamici nekog infektivnog virusa, prateći uzročne veze između psihopatoloških individua na političkim pozicijama vlasti i njihovih negativnih uticaja na ne-psihopatičnu populaciju. Jedan od ključnih koncepata koji provejava kroz tu cijelu njegovu analizu je i psihopatsko korištenje jezika. Još za vrijeme njihove rane mladosti, psihopate postaju svjesne da se razlikuju od većine drugih ljudi i uče kako da prepoznaju jedni druge u gomili. S obzirom da jedan psihopat nema urođenu sposobnost za osjećanje kompleksnih emocija, na izražavanje takvih emocija od strane normalnih ljudi psihopate gledaju s prezirom i tumače ih znakovima slabosti i naivnosti, što nadalje kod njih izaziva osjećaj superiornosti nad drugima. Psihopate gledaju na ljude kao na nešto slično govedima, te ih tako i tretiraju.

Međutim, dok su psihopate svjesne te njihove razlike od drugih ljudi iz generalne populacije (ili kao što bi oni rekli – svoje ‘superiornosti’), ipak se trude da se ponašaju kao da su i oni takođe ‘normalni’. Odrastajući, oni uče kako da oponašaju gestove i izraze koji prate određene ljudske emocije. Oni to čine zato što je normalan izgled veoma bitan za njihovu egzistenciju koja se odvija na račun njihovih žrtava. Psihopata može izgledati kao da emocionalno pati, izazivajući tako sažaljenje i dobijajući čak i materijalnu podršku; on može zavoditi žene uz pomoć svog oreola samouvjerenosti (stručne knjige su pune slučajeva neatraktivnih psihopata koji su veoma uspješni u zavođenju pripadnika suprotnog pola); oni mogu da budu uspješni sveštenici propovijedajući uzvišene ideale i istovremeno pljačkajući pripadnike svoje kongregacije. Međutim, psihopate su svjesne toga da ukoliko bi se ono što stoji iza njihove maske trezvenosti javno objelodanilo, i kada bi mase normalnih ljudi iznenada shvatile da su psihički poremećena ‘ljudska bića’ na pozicijama vlasti istinski uzrok ratova, ono čemu bi se ovi jedino mogli nadati, to bi bile što udobnije ćelije u najbližem zatvoru. Ljudi bi se pobunili protiv patnje kojoj su izloženi pod njihovim uticajem – pobunili bi se protiv njihove manipulacije, laži i nepravdi koje su vodile do krvavih ratova, razaranja, masovnih pogibija i patnje. Međutim, za jednog psihopatu, jedinu nepravdu predstavlja slučaj da mu se uskrati ono što on jedino želi, a to su vlast i moć.

Kad grupa psihopata uspije da dođe na vlast u sklopu jedne vlade (mada ista ova dinamika važi za svaku organizaciju ili hijerarhiju), takva jedna vlada se onda prvo mora ponašati tako da napravi sebe i svoje mjere prihvatljivim za ne-psihopatski ljudski osjećaj za moral. Ukoliko bi takva jedna vlada prerano skinula svoju masku i iskreno rekla: “Mi, vlada psihopata, preziremo vas i mrzimo isto onoliko koliko vi prezirete i mrzite svoje tzv. ‘neprijatelje’. Mi ćemo učiniti sve što je u našoj moći da vas, naše vlastiti građane, kao i one koji pripadaju neprijateljskim državama, potpuno uništimo. Uz pomoć ratova, siromaštva i genocida mi ćemo vas sviju da pobijemo”. U jednom takvom slučaju bi se ljudi naravno pobunili. S tim u vezi, vlada sačinjena od psihopata (ili patokratija) mora maskirati svoj jezik u jednu prihvatljivu ideologiju. [Na primjeru dešavanja na Balkanu, neposredno prije izbijanja građanskog rata, ova dinamika se takođe lijepo mogla primjetiti, prim. prev.] Tako će se jedna agresija na drugu zemlju pretvoriti u “sveti rat” ili “preventivni” rat, ne zbog ciljeva jedne imperijalističke invazije, nego s ciljem “zaštite svoje domovine” [ili nacije/religije…prim.prev]. Značenje takvog jednog jezika ostale psihopate prilično brzo prepoznaju, te tako im pružaju i svoju podršku. Međutim, uz pomoć svog iskustva, opservacije i proučavanja ove tematike, jedna ne-psihopatološka individua može takođe razviti sposobnost očitavanja skrivenog značenja terminologije tog tipa.

Posljedica takvog jezika na svijest normalnih individua je ono što Lobaczewski naziva – ‘konverzivno razmišljanje’. To je podsvjesna selekcija određenih pretpostavki koja vodi do pogrešnih ili paralogičkih zaključaka. Svjesna manipulacija psihopata, odnosno, njihove laži, u umovima normalnih ljudi se nesvjesno konvertuju u istinu. Na primjer, dokaz za to nalazimo u iracionalnom strahu od muslimana kojeg mnogi Amerikanci imaju. Nije nimalo neobično čuti emocionalne izlive u smislu: “sravnimo ih sa zemljom nuklearnim bombama”, ili “hajdemo pretvoriti cijeli Srednji Istok u jedno veliko stakleno parkiralište”. Komentator CNN-a je jednom prilikom čak pitao muslimanskog kongresmena Keith Ellison, zašto da ga on ne smatra teroristom. Zbirni efekat ove histerije podrazumijeva projiciranje krivice jedne manjine iz bilo koje populacije (npr. psihopatske manjine) na cijelu jednu religijsku, rasnu ili nacionalnu grupu.

Činjenica je da ovakav jezik i konverzivno razmišljanje koje on izaziva kod ljudi, danas prožima cijeli nas politički žargon i to nije nimalo dobar znak zdravlja i lijepe budućnosti čovječanstva. Ovo bi trebalo da bude podsticaj za sprovođenje jedne dublje analize same prirode psihopatije kao i stepena njenog prisustva kod naših političara, vojnog personala i službenika obavještajnih službi. Ova istorija “čovjekove nehumanosti prema čovjeku” je u stvari istorija patokratije i ako možemo naučiti jednu stvar od patokratija iz prošlih generacija, onda je to činjenica da će milioni ljudi izgubiti živote zbog ove današnje patokratije. S pojavom municije od osiromašenog uranijuma (korištena na Balkanu, u Iraku itd.), fosfornih bombi (nedavno korištene od strane Izraela prilikom napada na Liban i palestinske teritorije), kao i napretkom u razvoju entnički-specifičnog oružja, stvari sada izgledaju gore nego ikada prije.

U nastavku ovog eseja navešćemo par primjera distorzije jezika. Moram upozoriti na to da skidanje ambalaže s nekih od ovih izraza može uznemiriti neke čitaoce. Kao što je Lobaczewski napominjao, “čak i normalni ljudi, koji osuđuju takvu vrstu [patokratije] zajedno s njenim ideologijama, osjete se povrijeđeno ili lišeno nečega što čini jedan dio njihovog vlastitog romantizma, njihovog načina percipiranja realnosti, kad se jedna naširoko idealizovana grupa razgoliti i kad se ispostavi da se tu radi ni o čemu drugom do o jednoj bandi kriminalaca. Možda će i neki čitaoci ovog članka zazirati od jednog neceremonijalnog razgolićavanja literarnih motiva psihopatske svijesti.

Činjenica je sljedeće: u ovom sveopštem “ratu protiv terorizma” nema nikakvog romantizma. Ljudi i žene koji promovišu taj rat nisu ništa drugo do jedna “banda kriminalaca”, kako je to Lobaczewski već predstavio. Tu takođe ne postoji nikakav epski “sukob civilizacija”; niti se tu radi o onoj iskonskoj “borbi između dobra i zla”; nema tu nikakve herojske “zaštite sloboda i vrijednosti Zapada”. To su jednostavno ideološki “literarni motivi”, dok je sama istina mnogo prozaičnija.

Ratni pokliči

  1. “Uspostavljanje mira u [ovdje ubaci ime države]” – Ovo se ne odnosi na neko razumno uspostavljanje mira u nekoj zemlji koja se nalazi u ratnom haosu, nego na likvidaciju neprijatelja stranih sila. Ideja je bazirana na tome da će do mira doći samo kad ne bude onih koji pružaju otpor. Za psihopate, uspostavljanje ‘mira’ podrazumijeva prethodnu eradikaciju opozicije;
  2. “Donošenje slobode u [ovdje ubaci ime države]” – Ovo se ne odnosi ni na kakvu stvarnu slobodu, nego jednostavno na slobodu psihopata da siluju, pustoše, pljačkaju i ubijaju jednu određenu grupu ljudi. Za psihopatu, sloboda podrazumijeva mogućnost da radi ono što želi, i da mu se niko pri tome ne suprotstavlja.
  3. “Zaštita vaših sloboda” – varijacija tačke 3. To jednostavno podrazumijeva zaštitu prava na silovanje, zlostavljanje, pljačkanje i ubijanje, tj, suprotstavljanje svim onima koji bi bili u stanju da to spriječe.
  4. “Samo-odbrana” / “dejstvovanje u samo-odbrani” – Ovo se ne odnosi na neku stvarnu odbranu koja je uslijedila nakon nekog napada koji nije bio isprovociran. Samo-odbrana znači da psihopat ima pravo da sakati, muči, terorizira ili ubija sve one koji se žale na to što ga dati psihopat muči, siluje i terorizira. Za psihopatu, branjenje sebe podrazumijeva napadanje i optuživanje žrtava za kriminal kojeg je psihopat sam počinio a onda prebacivanje odgovornosti na žrtve u smislu da su one same krive za ono što ih je snašlo.
  5. “Pomozimo našu vojsku” – Ovo se ne odnosi na neku stvarnu moralnu, fizičku, emocionalnu ili novčanu podršku onih koji su poslani u smrt kao topovska hrana. Za psihopatu, “podrška” podrazumijeva žrtvovanje; normalni ljudi moraju biti eliminisani jer oni predstavljaju jednu stalnu branu za kompletnu kontrolu ljudskog društva od strane psihopata. Ratovi su perfektno sredstvo za likvidaciju ne samo građana jednog patokratskog režima, nego i onih iz ‘neprijateljske države’. Na drugom nivou, ovaj pojam podrazumijeva – “podržite ono što mi hoćemo od naše vojske da ona radi – a nemojte, ni u kom slučaju, savjetovati vojnike da odbijaju naša nehumana naređenja”.
  6. “Rat protiv terorizma” – Ovaj rat protiv terorizma je teroristički rat. To je rat protiv žrtava terorizma organizovanog od strane psihopata. Kad žrtve psihopatskog terora pružaju otpor, (kao što su se npr. Palestinci suprostavljali teroru izraelske vlade), onda se na njih napada u ime ‘anti-terorizma’. Tako žrtve terora (kao npr. Palestinci) postaju ‘teroristi’, pa ih se onda kao takve ubija.

Maska trezvenosti

  1. “Nečuvene konspirativne teorije” – Ovo se odnosi na stvarne zavjere. Kad se riječi ‘nečuvene’ ili ‘gnusne’ pridruže jednoj sasvim mogućoj zavjeri, normalni ljudi počinju da zaziru od dovođenja u pitanje ‘zvaničnih’ laži. U stvari, sve tajne operacije se podrazumijevaju ‘zavjerama’. Međutim, kad se neka od njih objelodani (bilo da se radi o nekom atentatu, propagandnoj kampanji, svrgavanju vlade itd.), onda se to pežorativno etiketira kao “teorija zavjere,” kako bi se uspostavila ‘kontrola počinjene štete’.
  2. “Patriotizam” – Ovo se ne odnosi na nečiju ljubav prema svojoj domovini, nego na bezuslovno povjerenje vladi i podršku zvaničnih vladinih doktrina. Svako ko se usprotivi zvaničnim doktrinama, automatski se proglašava “ne-patriotom”, “anti-(ovdje stavi ime države)” itd.
  3. “Diplomatija” – Ovo se odnosi na prijetnje i ucjene koje prethode jednom već unaprijed planiranom vojnom napadu. Na primjer, kao što je to slučaj sa Irakom, Iranom, Sirijom, Libanom itd.
  4. “Udovoljavanje” – Ovo se odnosi na propust da se na vrijeme ili preventivno napadnu oni koji se smatraju neprijateljima, kao što je to trenutno Iran, a obično se odnosi na jednu ideologiju koja promoviše mir između nacija. Uzmimo za primjer sljedeću izjavu Donalda Rumsfelda: “Da li mi stvarno možemo dozvoliti sebi da vjerujemo da je na neki način moguće udovoljiti opakim ekstremistima?” Dok u stvari, sam Rumsfeld predstavlja jednog od tih “opakih ekstremista” kojima većina svjetskih sila pokušava udovoljiti.
  5. “Slobodni izbori” – Ovo se odnosi na slobodu krađe izbora od strane psihopata uz pomoć podmićivanja kandidata, ucjenjivanja kako bi im ovi obezbjedili podršku kao i korištenje lažnih sistema za glasanje (kao npr. današnji kompjuterski sistem sa ‘kontrolisanim softverom’). Ukratko, slobodni izbori su izmanipulisani izbori.
  6. “Moral” (npr. “jevrejski ili hrišćanski” ili “izraelska vojska je vojska s najvišim moralom na svijetu”) – Kad se koristi u kontekstu psihopatske vojske, ‘moral’ se odnosi na jednu psihopatsku moralnost kod potpunog nedostatka savjesti. Na primjer, ukoliko žalite neprijatelja, onda ste “mekani”, “slabi” ili “prosto-umni”. Hladnokrvne mašine za ubijanje su vojnici sa ekstremno visokim moralom, prema patokratskim kriterijumima.

Verbalni Sataraš

  1. “Ekstraordinarna rendicija” – Ova fraza se odnosi na “izmještenu fizičku torturu” (prebacivanje neprijatelja režima u druge/prijateljske države koje ne poštuju ljudska prava, bez pravnog procesa ekstradikcije i njihovo mučenje tamo).
  2. “Kolateralna šteta” – Namjerno ubijanje nedužnih civila.
  3. “Zona slobodnog govora” – Tu se obično radi o jednom žicom ograđenom prostoru gdje je građanima dozvoljeno da naglas izraze svoje neslaganje sa vladajućim patokratskim režimom. Taj prostor je obično dovoljno udaljen od predstavnika patokratije kako bi se njima osiguralo da mogu neometano da rade. Svaki disident koji se odluči da javno negoduje u “zoni slobodnog govora”, istovremeno rizikuje da bude uhapšen i maltretiran.
  4. “Obavještajna informacija” – informacija (vidljiva samo od strane vojnih ili vladinih lidera) koja služi svrsi opravdavanja rata, opoziva građanskih sloboda i povećanja nadzora nad normalnim ljudima. S ozbirom da ne postoji način za provjeru istinitosti obavještajnih informacija zbog njihove tajnosti, one mogu lako biti lažirane (kao što obično i jesu), a dokaz da su one izmišljene obično dolazi kasnije, nakon što one odigraju svoju ulogu, a na hiljade ljudi je već u međuvremenu izginulo.
  5. “Nacionalna bezbjednost” – to koliko je jedna država sigurna određuju njene “obavještajne službe”.
  6. “Sveopšta prijetnja svijetu od strane militantnog islamo-fašizma” – Ovo nam otkriva da psihopate koje se koriste ovim riječima, pokušavaju da preuzmu vlast nad svijetom normalnih ljudi, uvodeći jedan univerzalni ‘zakon’ psihopata. Taj ‘zakon’ se može manifestovati u obliku neke ideologije, bilo kapitalističke, bilo socijalističke, fašističke, komunističke, judaističke, talmudske, hrišćanske, muslimanske itd.
  7. “Globalizacija” – Ovo naravno nema veze sa dijeljenjem ili raspodjelom bogatstva sa siromašnim zemljama, nego se radi o još jednom načinu uz pomoć kojeg će patokratske korporacije da kradu i plijene prirodna bogatsva siromašnih država, dok će istovremeno narode tih zemalja iskorištavati kao jeftinu radnu snagu ili ostavljati da gladuju.

Etikete

  1. “Bombaš samoubica” – a) eksplozivna naprava aktivirana sa distance od strane neke tajne službe koja pripada patokratiji (Mosad, CIA, MI5, itd.), što se onda koristi za optuživanje fanatičnih ekstremista koji pripadaju religiji neprijatelja patokratije. To se takođe dešava i uz pomoć bombi koje se postavljaju u auta civila prilikom pretresa na kontrolnim rampama i koje se kasnije aktiviraju; a sve s ciljem pravljenja haosa i maksimalizacije propagandnih efekata. b) Žrtveno jare koje je navedeno da se raznese u paramparčad s ciljem koji mu se čini vrednim žrtvovanja, ali koji jedino koristi njegovim manipulatorima, koji su najčešće opet agenti neke od obavještajnih službi patokratije (Mosad, CIA, MI5, itd.).
  2. “Heroj” – Ovaj pojam se odnosi na ‘topovsku hranu’, odnosno vojnike koji ratuju za interese patokratije i koji ginu ubijeđeni da su “donosili slobodu i demokratiju u [ovdje ubaci ime države]”. Oni obično umiru mladi, i tako potpomažu emocionalno uplitanje u agresivni rat onog dijela populacije koji se normalno protivi svakom nasilju. Kada se to koristi uz parolu “pomozimo našu vojsku”, ova etiketa zagušuje svako kritikovanje ratnih zločina počinjenih od strane agresora.
  3. “Infiltratori” – Walid Phares, patokrata neokonzervativac, nedavno se pitao “koliko duboko su se “džihadistički elementi” infiltrirali u američku vladu i državne institucije?” U stvari, pošto se svako ko se suprostavlja cionističkom teroru i propagandi etiketira kao “terorista” ili “simpatizer terorista”, ti “infiltratori” su obično oni normalni ljudi koji se suprotstavljaju cionističkom teroru i propagandi.
  4. “Anti-semit” – etiketa koja označava svaki kritičan odnos prema patokratskom cionističkom genocidu nad Palestincima, ili kritičan odnos prema bilo kom kriminalnom aktu koji je počinjen od strane Jevreja. Zagušivanjem kritikovanja Jevreja uopšte, oni Jevreji koji su po svojoj prirodi psihopate, uspijevaju da izbjegnu kritikovanje kriminalnih djela koje su počinili.
  5. “Jevrej samo-mrzac” – Jevrej koji pokazuje “anti-semitsko” ponašanje a ne može ga se tako etiketirati zbog razumljivih razloga.
  6. “Protu-klevetanje” (anti-defamacija) – To se odnosi na “klevetanje”. Organizacija po imenu “Anti-Defamation League of B’nai B’rith” i njeni imitatatori obično se koriste pojmovima kao što su ‘anti-semit’, ‘Islamo-fašist’, ‘podstrekač-nasilja’, ‘radikalni ljevičar’, ‘paranoik’, ‘umobolnik’, ‘konspirativni teoretičar’, ‘ludak’, ‘budala’, ‘teroristički simpatizer,’ kako bi zagušili svako kritikovanje Izraela i pro-izraelske politike.
  7. “Radnici obezbjeđenja” – Mnogo su poznatiji kao strani plaćenici – agencije i individue koje su plaćene da izvode ‘mračne’ ili ‘tajne’ operacije, koje obično uključuju i ostavljanje lažnih tragova iza sebe, kao i podsticanje sektaškog nasilja.
  8. “Pobunjenici” – Individue koje se opiru (često uz pomoć oružja) nelegalnoj invaziji njihove zemlje od strane neke strane sile.
  9. “Teroristi” – Veoma često, takođe i individue koje se opiru nelegalnoj invaziji njihove zemlje. Terorizam se takođe može koristiti kao dio tzv. ‘false flag’ operacije čiji je cilj da se optuži druge za zločinačke akte usmjerene protiv civila. U tom smislu, često ih izvode i same okupacione sile. Međutim, kad se o tome radi, onda se oni nazivaju “arapskim teroristima”.
  10. “Borci za slobodu” – Obično isti oni “teroristi”, kad su njihove akcije prihvatljive od strane pripadnika patokratije ili finansirane od strane istih. Na primjer, pripadnici onih militantnih grupa koje su finansirane od strane CIA redovno će se nazivati borcima za slobodu, a ne teroristima.